نغمهی حسرت
شعر از: رهی معيری آواز: عليرضا افتخاری ![]() ياد ايامی که در گلشن فغانی داشتم در ميان لاله و گل، آشيانی داشتم ![]() گرد آن شمع طرب، میسوختم پروانهوار پای آن سرو روان، اشکِ روانی داشتم ![]() آتشم بر جان، ولی از شکوه لب خاموش بود عشق را از اشکِ حسرت، ترجمانی داشتم ![]() چون سرشک، از شوق بودم خاکبوس درگهی چون غبار از شُکر، سر بر آستانی داشتم ![]() در خزان با سرو و نسرينم، بهاری تازه بود در زمين با ماه و پروين، آسمانی داشتم ![]() درد بیعشقی ز جانم برده طاقت، ورنه من داشتم آرام، تا آرام جانی داشتم ![]() بلبل طبعم "رهی" باشد ز تنهايی خموش نغمهها بودی مرا، تا همزبانی داشتم ![]() |
||