ای نام آخرين شعر از: منوچهر آتشی اجرای ترانه: محمد نوری شعر ترانه: محمد نوری عکاس: پونه عکس‌ها: تنگه واشی (فيروزکوه) بر ارتفاع نامم چون تاج سبز نخلی اِستاده‌ام و مثل نخل ميوه می‌انديشم و مثل خويشتن، انديشه، ميوه می‌کنم. سنگينی شگفتِ حافظه در اهتزازم می‌آورد: چه نام‌های بسياری! - هر يک تمام يک عشق. - و اينک در رهگذار خاطره که سخت و تند می‌وزد و می‌گذرد و تيغه‌های خود را از حجم من عبور می‌دهد - تا تيز و تيزتر شود از سوهان رنج من - آری اينک، می‌کوشم تا نام آخرين را به خاطر بسپارم ... ای نام آخرين! ...