ریرا
شعر از: نيما يوشيج اجرای ترانه: جهانگیر سرتیپپور شعر ترانه: روزبه رخشا عکاس: پونه عکسها: کوير لوت ![]() "ریرا" ... صدا میآيد امشب از پشت "کاچ" که بند آب برق سياه تابش تصويری از خراب در چشم میکشاند. گويا کسی است که میخواند ... ![]() اما صدای آدمی اين نيست. با نظم هوشربايی من آوازهای آدميان را شنيدهام در گردش شبانی سنگين، ز اندوههای من سنگينتر. و آوازهای آدميان را يکسر من دارم از بر. ![]() يکشب درون قايق دلتنگ خواندند آنچنان، که من هنوز هيبت دريا را در خواب میبينم. ![]() ریرا، ریرا ... دارد هوا که بخواند. درين شب سيا. او نيست با خودش، او رفته با صدايش اما خواندن نمیتواند. ![]() |
||