رفتی شعر از: گلچين گيلانی اجرای ترانه: جلال محمديان شعر ترانه: - عکاس: پونه عکس‌ها: باغ ايرانی (تهران) پنجه‌ای پر زور دارد روزگار می‌ربايد يار را از دست يار رفتی و ديگر نمی‌بينم تو را رفتی و ديگر نمی‌گويم چرا از پس هر آمدن رفتن بوَد اين نه تنها سرنوشتِ من بوَد آمدی مانند گل در گلشنم رفتی و رفت آن چراغ روشنم هستی من يک دو ماهی از تو بود رفتی و رفتی ... ولی آوخ، چه زود! ياد تو اينجاست، در جان و دلم مهر تو اينجاست، در آب و گلم