آسمان پير شعر از: نصرت رحمانی اجرای ترانه: الهه و عماد رام شعر ترانه: - عکاس: پونه عکس‌ها: استراسبورگ (فرانسه) وقتی اسباب‌بازی‌هايمان را از ما گرفتند ناگهان گريه کرديم داريم بزرگ می‌شويم و بهانه‌هايمان برای گريه کردن دارد تمام می‌شود اما قدری که زمان گذشت زندگی باورمان داد که ماهی‌ها به اندازه‌ی منقار مرغ ماهی‌خوار بزرگ می‌شوند حالا بيا آسمان آن‌قدر پيرست که تا آخر دنيا گريه کنيم