وصف گل سوری شعر از: منوچهر آتشی آواز: صديق تعريف شعر آواز: محمدعلی امير جاهد عکاس: پونه عکس‌ها: استراسبورگ (فرانسه) نامت گل‌واژه‌ای به سپیدای ماهتاب و سپیده است با عطر باغ اطلسی و دشت‌های گرم شب‌بوهای دشتستان نامت گلِ هزار بهار نیامده است نامت تمام شب‌هایم و گستره‌ی خمیده‌ی رویاهایم را پُر می‌کند و در دهانم مانند ماه در حوض، مد می‌شود. نامت در چشمانم چون لاله، سرخ چون نسترن، سپید و مثل سرو، سبز می‌ایستد نامت مژگانم را دُر می‌گیرد نامت در جانم گُر می‌گیرد