عادت شعر از: پونه اجرای ترانه: هایده شعر ترانه: اردلان سرفراز عکاس: پونه عکس‌ها: Ludwigsburg (آلمان) جلوه‌ی خورشید وُ ماهم از تو کی بخشد شکیب (قاآنی) مرا به صبر وُ تو را به سکوت، این روزگار عجب عادتی می‌دهد! مرا به دلتنگی وُ تو را به دوری مرا به باران وُ تو را به بهانه مرا به خیال وُ تو را به خواب، این روزگار عجب عادتی می‌دهد! همین که در راهی از کوچه‌های محله‌ای دلتنگ، همین که براهت نشسته‌ام در سايه‌روشنِ منظری دلگير، همین که خواب رویای ناتمامِ توست و بیداری انتظارِ لبریزِ یک رویا، همین چراغ وُ همین پچ‌پچ وُ همین نگاه بارانی همین که می‌گویم وُ می‌خوانی، همین برای عادت تازه‌ای کافی نیست؟