دو
شعر از: مهری رحمانی
اجرای ترانه: گيتی
حالا میفهمی
که چرا اينهمه دلتنگم؟
خوش به حال سفال
که کوزهاش به آب میرسد
و گلدانش به گل
و هرگز به اين نمیانديشد
که بلورهای بارفَتَن
چگونه در بيهودگی خود
قيمتی شدند.